Nikt jednak nie zwaraca uwagi na to, że tempo tego Życia jest zawrotne, nieodwracalne i potrzeba nie raz mocno tupnąć by móc zrobić krok dalej.
O poruszaniu się w Życiu powstaje mnóstwo książek, poradników, filmów. Mówią nam jak żyć, co robić, a czego nie.
Czasem warto wrócić myślami do lat dzieciństwa, kiedy to bez umiejętności czytania, zaradność tzw 'życiowa' rozpoczeła się najpierw na kolanach, póżniej stanęła jedna a zaraz po niej druga noga i wszystko zaczęło biec jak to nasze Życie.
Słuchajmy siebie i kroczmy swoimi ścieżkami o własnych nogach wspierając się śladami tych, którzy swoje ścieżki już wydeptali.
